Entre o 28 de febreiro e o 1 de marzo, Santiago de Compostela acollerá o X Encontro Nacional para Profesionais, Familiares e Ex membros de Seitas, que busca promover o coñecemento que temos destas dinámicas abusivas, poder sensibilizar e crear un lugar de encontro, intercambio e diálogo.

Este Encontro está promovido pola Asociación Iberoamericana para la Investigación del Abuso Psicológico (AIIAP), xunto co apoio do Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia, EducaSectas e o Grupo de Traballo en Derivas Sectarias do Colexio Oficial de Psicoloxía de Cataluña (COPC),

Conversamos con Miguel Perlado, promotor destes Encontros anuais e psicoterapeuta especializado desde hai tres décadas na axuda a persoas atrapadas en seitas e outras relacións adoutrinantes marcadas por altos niveis de control psicolóxico. É fundador da AIIAP (www.aiiap.org) hai dezaseis anos e puxo en marcha os Encontros Nacionais Sobre Seitas, que se celebran anualmente nun punto diferente da xeografía estatal, co apoio do colexio profesional de psicoloxía do territorio. Tamén é autor de varios libros, o máis recente “Captados, todo lo que debes saber sobre las sectas”.

P. Que novidades presenta esta décima edición do Encontro Nacional sobre Seitas?

R. Nesta ocasión, no X Encontro Nacional presentaranse diversos relatorios ao redor da prevención, a avaliación e a análise do discurso deste tipo de grupos. Así mesmo, abordarase a intervención que se realizou nun caso con moita repercusión en Galicia, “Os Miguelianos”, onde dous dos relatores falarán sobre a intervención xurídica e forense realizaron e que concluíu coa condena do fundador.

Miguel Perlado, psicólogo experto en seitas e organizador do X Encontro Nacional sobre Abuso Psicolóxico e Seitas

P. Unha traxectoria importante que se conmemora nesta ocasión: que balance fan destes encontros?

R. O balance que facemos ata o momento é moi positivo, adoitan ter moi boa acollida e os asistentes tenden a quedar satisfeitos, polo que animamos a todos os colexiados a poder achegarse e aprender. Creo que o programa final vai ser moi atractivo para os colexiados de Galicia, pero tamén para todo aquel que estea interesado. Estes encontros están abertos tanto a profesionais como á cidadanía en xeral, nunha contorna onde o que buscamos é fomentar pensamento.

P. De acordo con a súa traxectoria profesional, Está a facerse un traballo adecuado neste ámbito? É necesario unha maior difusión?

R. A nosa tarefa principal é facer a máxima difusión posible. Hai uns anos, o grupo de traballo en derivas sectarias do COPC levou a cabo unha exploración do grao de coñecemento dos colegas psicólogos ao redor destas cuestións. Os psicólogos adoitan ter un acceso a esta información por vías que non son as profesionais, por iso é polo que sexa necesario continuar coa tarefa de formación dos profesionais.

P. É sensible a sociedade a esta problemática? Ou descoñécese as implicacións do abuso psicolóxico?

R. A resposta social a estas cuestións é dual. Por unha banda, hai quen banalizan o fenómeno ou o relativizan tanto que termina por quedar diluído. No outro extremo, hai quen o desproporcionan, esaxérano dun modo que se perde a definición precisa. É necesaria unha visión máis equilibrada e informada. O abuso que pode darse en contextos sectarios é unha modalidade de abuso emocional e psicolóxico. A investigación indícanos que as persoas responden diferencialmente a estes contextos. Aínda que tamén nos di que hai unha parte significativa de ex membros que experimentan dificultades psicolóxicas á súa saída. Aínda nos queda moito por saber e a investigación neste campo é unha peza crave para aumentar o noso coñecemento ou poder validar o que clinicamente observamos.

P. En Galicia tivemos algún caso mediático recentemente, pero, hai situacións que non transcenden nos medios de comunicación e sobre as que deberiamos sensibilizar á cidadanía?

R. Certamente, os casos máis mediáticos tenden a eclipsar todas aqueloutras situacións cotiás que quizá non son tan visibles, pero poden xerar dano psicolóxico. A nosa tarefa non é perseguir crenzas ou propostas alternativas. A nosa tarefa é alertar do dano e advertir sobre o risco.

P. Como profesionais da psicoloxía, cales son os principais retos aos que se enfrontan neste ámbito?

R. Hoxe en día, asistimos a unha explosión de discursos dixitais que, aínda que non poderiamos tachar de seitas en sentido estrito, manexan unha linguaxe e un estilo de relación que lembra moito ás seitas. Este é un dos contextos onde aparecen riscos. O segundo terreo onde como profesionais vémonos interpelados, é todo o que ten que ver co acompañamento das persoas en situacións de enorme sufrimento. A psicoterapia, ao ser unha práctica profesional non regulada, é un dos terreos onde estamos a constatar a proliferación de todo tipo de charlatáns da saúde ou de gurús autoproclamados. Neste sentido, o noso colexio profesional ten unha importante tarefa por diante de educar ao cidadán acerca do noso rol profesional.